Το κοινωνικό πρόβλημα

Κων/νος Αξελός

Το τρίτο μεγάλο πρόβλημα είναι το κοινωνικό πρόβλημα. Από μιας αρχής, ο άνθρωπος ζει σε ομάδες, μετά συμπτύσσεται σε κοινότητες, μετά οργανώνεται σε κοινωνίες και σήμερα οι εθνικές κοινωνίες τείνουν προς μια παγκοσμιοποίηση. Γι΄αυτό μίλησαν και ορισμένοι άνθρωποι για το πλανητικό χωριό, που είναι πια όλος ο πλανήτης. Τι γίνεται όμως ; Η κοινωνία ασφυκτιά. Δεν είμαστε εντούτοις ξέχωροι από την κοινωνία. Στην κοινωνία υπάρχουν κοινωνικά πλαίσια και περιορισμοί. Χρειάζεται να ξέρουμε να ξεπερνάμε τα εμπόδια και τους φραγμούς, όχι αναρχικά ή με την αυθαίρετη μας βούληση. Υπακούοντας όσο γίνεται πιο ελεύθερα σε αυτό που μας επιβάλλεται  ως χρέος μας, στην εποχή που έχουμε να  παίξουμε. Το κάλεσμα που μας απευθύνει το άνοιγμα δεν είναι απλώς και μόνο κοινωνικό, διατρέχει την κοινωνία, την διαταράζει και την υπερβαίνει. Μέσα σε αυτό το άνοιγμα στέκονται και κινούνται οι μεγάλοι ποιητές και οι μεγάλοι στοχαστές. Η κοινωνία, άμα δεν τους αρνείται ή δεν τους απορρίπτει , τους αναλαμβάνει αργότερα ισοπεδωτικά, τους μετράει δηλαδή με τα δικά της μικρά μέτρα.

Η δομή της κοινωνίας της μοντέρνας εποχής τείνει να γίνει οικουμενική. Οι διαφορές που υπάρχουν σε διάφορες κοινωνίες, στην Ινδία, π.χ. ή στους Άραβες, παίζουν αναμφισβήτητα  το ρόλο τους , τείνουν όμως  και αυτές, όπως όλες οι κοινωνίες, να εξισωθούν περίπου σε ένα μακρινότερο χρόνο. Σε αυτήν την τελική εξίσωση δεν θα πάψουν βέβαια να παίζουν και οι διαφορές. Η εποχή, γεμάτη από κατακτήσεις και παραγεμισμένη από ασημαντότητα, εκκωφαντικούς θορύβους και φθηνά θεάματα ή βιώματα, διατρέχεται και από ένα ρεύμα που μένει θολό. Όπως είπαμε όμως ήδη, το ανοιχτό πρόβλημα δεν είναι μόνο ή κυρίως κοινωνικό , και η κοινωνιολογία δεν πάει αρκετά μακριά, δεν ανατρέχει στις ρίζες των φαινομένων και των πραττομένων και μένει η ίδια εγκλωβισμένοι στα σχήματά της.